ساخت و مشخصه یابی و ارزیابی بیولوژیک داربست های پلی یورتان استفاده شده در مهندسی بافت استخوان ساخته شده به روش الکتروریسی

مهندسی بافت استخوان به عنوان یکی از زیر شاخه های دانش مهندسی بافت سعی در ارایه ی جایگزین برای بافت استخوانی اسیب دیده دارد. از سوی دیگر روش الکتروریسی با قابلیت ساخت قطعات متخلخل مشابه ECM استخوانی ، روش مناسبی برای ساخت داربست های استخوانی است. در این پژوهش از پلیمر پلی یورتان داربست مهندسی بافت استخوان تولید گردیده و مورد ارزیابی های بیولوژیک و قرار گرفته است. این داربست پلیمری به روش الکتروریسی تولید شده سپس نمونه هایی با وزن های مختلف از آن تهیه گردید جهت بررسی پیوند های شاخص در آن تحت آنالیز طیف سنجی مادون قرمز FTIR قرار گرفت و سپس نمونه جهت تصویر برداری توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی آماده شده و عکس SEM از آن تهیه شد. جهت انجام تست های زیست سازگاری و سمیت عصاره گیری از آن صورت گرفته و ارزیابی MTT انجام شده و نتایج مورد تحلیل قرار گرفت. سپس تحت ارزیابی آلکالین فسفات از ALP صورت گرفته و پس از قرار گیری در معرض سلول های استیوبلاست میزان آنزیم آلکالین فسفات ترشح شده تعیین گردید. در پایان نمونه ی بهینه بر اساس پارامتر های دستگاهی و محیطی و ارزیابی خواص بیولوژیک انتخاب شدند.

کلیدواژه ها:

مهندسی بافت ، پلی یورتان ، هیدروکسی آپاتیت ، ارزیابی آلکالین فسفات ، الکتروریسی