بررسی حلالیت داروی ایبوپروفن در دی اکسیدکربن فوق بحرانی و عملکرد قانون اختلاط کواک- منصوری بر روی تعادل فازی مخلوط دوتایی

یکی از پارامترهای مهم در روش انبساط سریع محلول فوق بحرانی، حلالیت حل شونده است. ایبوپروفن حلالیت قابل قبولی در دی اکسیدکربن فوق بحرانی دارد. از این رو برای کاهش اندازه با استقاده از روش های فوق بحرانی، بسیار موثر است. در این مقاله، سیستم دوتایی ایبوپروفن- دی اکسیدکربن فوق بحرانی در محدوه وسیعی از دما و فشار عملیاتی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور مدل سازی، معادله حالت درجه سوم پنگ-رابینسون به همراه قانون اختلاط کواک- منصوری که بر اساس ترمودینامیک حالت آماری بدست آمده، استفاده شد. ترکیب معادله حالت و قانون اختلاط، نتایج خوبی را به همراه داشت و توانست در تمام محدوده عملیاتی و حتی در خارج از این محدوده، رفتار کیفی و کمی با دقت خوبی را از خود نشان دهد. کمترین مقدار خطای مطلق میانگین در دمای کلوین 308 و 2/63% و بیشترین مقدار خطای مطلق میانگین در دمای کلوین 318 و 6/88% بدست آمد.

کلیدواژه ها:

ایبوپروفن ، قانون اختلاط ، فوق بحرانی ، کواک- منصوری ، انبساط سریع