بررسی رابطه درگیری تحصیلی با گرایش به تفکر انتقادی در بین دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه درگیری تحصیلی با گرایش به تفکر انتقادی در بین دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-98 بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان متوسطه اول شهر اصفهان به تعداد 714 نفر بود که بر اساس روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی تعداد افراد نمونه 250 نفر ( 150 دختر و 100 نفر پسر) انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه درگیری تحصیلی که شامل دو خرده مولفه تلاش دوپی رایت و مارین((2005 و درگیری شناختی پنتریچ و همکاران ( (1991 است و پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی ریکتس (2003) بود. جهت تحلیل اطلاعات با استفاده از از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان SPSSنرم افزار داد که بین میزان درگیری تحصیلی و گرایش به تفکر انتقادی رابطه وجود ندارد. بین میزان درگیری تحصیلی دانشآموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین میزان گرایش به تفکر انتقادی ×دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، گرایش به تفکر انتقادی ، دانش آموزان ، دوره اول متوسطه