رابطه هوش معنوی و احساس تنهایی با کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین رابطه هوش معنوی و احساس تنهایی با کیفیت زندگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به تعداد 2044 نفر در سال تحصیلی 1394-95 بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 323 نفر برآورد شد و این تعداد به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های هوش معنوی عبداله زاده و همکاران (1387)، احساس تنهایی راسل و همکاران (1980) و کیفیت زندگی نصیری وهمکاران (1385) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و و رگرسیون ساده و چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین هوش معنوی و زیرمقیاس های درک و ارتباط با سرچشمه هستی و زندگی معنوی یا اتکا به هستی درونی با کیفیت زندگی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد ولی بین احساس تنهایی با کیفیت زندگی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. یافته های تحلیل رگرسیون نشان داد بعد زندگی معنوی یا اتکا به هستی درونی به طور مثبت و احساس تنهایی به طور منفی قادر به پیش بینی کیفیت زندگی دانشجویان میباشند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، احساس تنهایی ، کیفیت زندگی ، دانشجویان