غایت شناسی تربیت اسلامی از منظر نظریه فطرت

پژوھش حاضر در پارادایم کیفی و با استفاده از روش پژوھش توصیفی-تحلیلی، درصدد ترسیم هدف فرآیند تربیت اسلامی با تکیه بر نظریه فطرت است. براساس نظریه فطرت، فطرت انسان آفرینشی ویژه و وجه امتیاز او از دیگر مخلوقات است. آدمی با مجموع ای از استعدادھای فطری و غیرفطری، موضوع تربیت است که با شکوفایی این استعدادھا، در فرآیند تربیت به بالاترین کمال مد نظر دین دست خواھد یافت. ھدف نھایی در تربیت فطرت محور، دستیابی به بالاترین نقطه کمال انسانی، رسیدن به رضوان الهی است. علاوه بر آن، فرآیند تربیت مرحله به مرحله و ھمراه با اھداف مشخصی است که تحقق این اھداف برای تحقق ھدف نھایی ضروری است. برای ھدف گذاری در فرآیند طولانی تربیت، شاخص ھایی لازم است که برخی از مھم ترین این شاخص ھا عبارتنداز: توجه به نوع و ھدف آفرینش انسان ، تطبیق با اھداف زندگی ، توجه به استعدادھای فطری و غیرفطری ، توجه به قابلیت کشف اھداف تربیتی فطری ، محرک بودن اھداف فطری ، تناسب و ھماھنگی بین اھداف فطری و فرآیند تربیت و اولویت ھا ، توجه به شاخص بودن اھداف فطری برای ارزیابی فرآیند تربیت و ....

کلیدواژه ها:

تربیت ، فطرت ، شاخص تعیین هدف تربیتی ، هدف تربیتی