آموزش درس گونه های گیاهان درکتاب علوم چهارم ابتدایی ازمنظر زبان و تربیت

زبان یک موهبت الهی است که ازسوی خداونددراختیار انسان قرارداده شده است که به وسیله آن درجهتایجاد ارتباط با دیگران وهمچنین رفع نیازمندیهای خود اقدام نماید. علاوه برآن ، اززبان درامر آموزش ویادگیرینیز بهره گیرد ودرجهت رسیدن به اهداف عالی بشری گام بردارد. ازآنجایی که آموختن ازهمان اوان سنینکودکی تاپایان عمرهمراه انسان است ، بنابراین نقش زبان وادبیات استفاده از آن می تواند بیش از پیش مورددقت قرارگیرد.به همین منظور در انتخاب زبان آموزش درکتب درسی به ویژه دوره ابتدایی ، لازم است دقتمضاعفی صورت گیرد.زیرا رشد هیجانی وعاطفی کودکان در سنین بین 9 تا 11 سالگی با شتاب بیشتری پیش میرود وشناخت دراین دوره عمیق ترمی شود وکودک و نوجوان، هنوز درتفکر انتزاعی ناتوان است . درنتیجه میطلبد که مطالب کتب درسی با شیوه های مناسب زبانی و آموزشی همراه باشد بدین منظور، نگارندگان ایننوشتار، به بررسی یکی از دروس پایه چهارم ابتدایی پرداخته و آن رااز منظر زبان گفتار ونقش تربیتی آن موردتحلیل قرار داده است ودرپی آن ، این نتیجه حاصل شده که توجه دانش آموزان به تنوعات گیاهان، نکات قابلتوجهی ازجمله تفکر، اندیشیدن درطبیعت، یادآوری صفات خداوند ویه صورت ضمنی اشاره ای به مصادیق معاد را به همراه دارد که گامی است در رسیدن به حیات طیبه که یکی از اهداف سند تحول بنیادین آموزش و پرورش نیز می باشد.

کلیدواژه ها:

خدا ، قرآن ، گلها ، گیاهان ، زبان ، تربیت ، طبیعت