قاعده صحت

اصل صحت یک حکم وضعی است که فعل مسلمان راحمل بر صحت می کند؛ بدین معنا که آثار فعل صحیح را بر فعل مسلمان مترتب می کند یعنی صحت در مقابل فساد است، نه درمقابل قبیح. واین حمل بر صحت عمل غیر، اختصاصی به عمل مومنین ندارد بلکه درحق جمیع مسلمین جاری است. بلکه دربعضی موارد در حق کافرین هم جاری است وموضوع قاعده، شک در صحه عمل و منشأ شک گاهی احتمال فقدان شرط و گاهی احتمال وجود مانع می باشد. مدرک اصلی قاعده سیره عقلا است. و صحت در نزد حامل مراد قاعده است. حمل برصحت شرایطی دارد واز آن جمله است :عنوان فعل و وقوع عمل در خارج محقق شده باشد ودر افعال قصدیه، تحقق قصد نزدعامل برای حامل محرز باشد وحامل نیز علم به عدم صحت عمل نداشته باشد.به دلیل مدرک اصلی قاعده (سیره عقلا) وجه کاشفیت واماریت قاعده بر جنبه جری عملی غالب است وظاهرا اماره می باشد.حکومت فی الجمله قاعده براصول دیگر مورد اتفاق علماست.جریان قاعده در اعتقادات، اقوال و معاملات نیز بنحو فی الجمله مورد اتفاق علما می باشد. البته این قاعده در موارد استثنایی جریان ندارد که عبارتند از: صحت خلاف طبیعت فعل باشد (مثل بیع مال وقفی) واینکه فاعل در فعلش متهم باشد.

کلیدواژه ها:

صحت ، فاعل ، سیره عقلا ، حکومت ، شک ،