مناسب سازی بافت های تاریخی فرسوده واجد ارزش (نمونه موردی محله شاهرکن الدین دزفول)

بافت های تاریخی شهرها، ارائه کننده هویت، تاریخ و فرهنگ هر منطقه هستند و گاهاً اهمیت برخی از این بافت ها در سطح هویت ملی مطرح می شود. اما در سال های اخیر و با پیشرفت روزافزون علوم و فنون و توسعه صنعتی، شهرهای تاریخی بیش از سایر شهرها تحت تاثیر نتایج منفی متاثر از این پدیده بوده اند، چنانکه این تحولات سریع و ناگهانی توسعه شهر سبب شده ست که نوعی عدم تعادل و تناسب میان بافت جدید و تاریخی شهر به وجود آید و ارتباط بین این دو بافت، به تدریج در حال از هم گسیختگی شود. از طرفی واقعیت های زندگی مدرن امروزی و تاثیر آن بر علایق و نیازهای انسانی و متعاقباً بالارفتن سطح مطلوب زندگی باعث شده است که بافت های تاریخی شهرها، رفته رفته رونق گذشته خود را از دست بدهند و به مکان هایی ناامن و نامطلوب و عاری از کیفیت های مناسب برای زندگی شهری امروزی تبدیل گردند. به همین منظور این پژوهش با درنظر گرفتن بهترین شرایط مطلوب برای یک زندگی مرفه در سطح بالا برای محله شاهرکن ا لدین دزفول به دنبال مناسب سازی و همچنین برقراری پیوند بین بافت تاریخی و زندگی مناسب امروزی برقرار نماید. در پایان با ارائه ضوابط پیشنهادی از سه منظر کالبدی، ترافیکی و کاربری زمینه را برای مناسب سازی این بافت فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، بافت تاریخی ، بافت فرسوده ، محله شاهرکن الدین ، دزفول