جایگاه پایداری اجتماعی در توسعه پایدار در معماری و شهرسازی

جهان مدرن درمقابل دنیای کهن منظرمتفاوتی ازهستی عرضه میدارد که برخاسته ازباورهای عقلی انسان مدار است درقرن 18 بااختراع ماشین بخار و طلیعه انقلاب صنعتی و تکنولوژی مدرن سرآغاز برای توسعه صنایع شده است که دراین مسیر ماشینی شدن زندگی درعصرمدرنیته و بهره کشی بیش ازحد ازمنابع و فراموش شدن انسان و تبدیل شدن انسان به عنوان ماشینی برای کارکردن ازجمله عوارض و آثار این عصرمیب اشددرراستای حل مسیرفوق کنفرانسی درسال 1992 درسازمان ملل متحد درریوداژینو برگزارگردید دراین کنفرانس که هدف اصلی آن توسعه پایدار درزمینه های اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی بوده است توسعه پایدار به سه بخش اساسی تقسیم میشود که یکی ازمهمترین این بخشهای تحقق پایداری اجتماعی درمسیرتوسعه می باشد که هدف آن پاسخگویی نیازها ورفتارهای انسانی دربعداجتماعی و جامعه است دراین راه به حفظ و ارتقایی هویت و فرهنگ و اعتقادات انسانها کمک می کند این تحقیق که حاصل مطالعات اسنادی بوده و بصورت تحلیلی توصیفی به تشریح موضوع پرداخته و بادست یافتن به نتایج کاربردی آن میتوان تعریف دقیقی ازپایداری اجتماعی و تقویت این عامل درتوسعه شهری پایدارپرداخت

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار ، پایداری ، پایداری اجتماعی ، توسعه معماری