استفاده از معماری سنتی و نگرش اقلیمی خانههای محلات قدیمی آمل در طراحی مجتمع مسکونی

هدف ازاین پژوهش بررسی و شناخت ویژگیهای معماری بومی آمل جهت ارتقاء معماری سنتی در طراحی مجتمع مسکونی در بافت قدیم این شهر )منطقه چاکسر محله(، میباشد. موضوع ارتقاء معماری سنتی در شهر آمل با توجه به نیاز بافت تاریخی آمل برای بقا و تفاوتهای چشمگیر در سطح رفاه شهری بین هستههای قدیمی و سطوح نوسازیشده، قابل بررسی میباشد. باتوجه به مشکلاتی که در حال حاضردر بخش مسکن و مصرف انرژی وجود دارد، تحلیل و شناخت ویژگیهای معماری بومی و سنتی هرمنطقه میتواند اطلاعات مفیدی را برای طراحی مناسب و بهینه دراختیار قرار دهد. زیرا معماری بومی در درازمدت و براساس شرایط محلی شکل گرفته و بخش زیادی از آن متوجه بافتهای مسکونی میباشد. برای نیل به این هدف در این مقاله بررسی تحول شکلی خانههای آمل از گذشته تاکنون بر اساس نگرش اقلیمی بررسی شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلیبوده و گردآوری اطلاعات به شکل میدانی و اسنادی صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد که معماری بومی آمل با توجه به اقلیم معتدل و مرطوب در این منطقه دارای اصول و ویژگیهایی همچون تقارن، تباین، ایستایی و پویایی، کشیدگی در جهت شرقی- غربی، بام شیبدار، سطح بازشوهای زیاد، برونگرایی و نیمه برونگرایی، پیوستگی فضایی، طبیعتگرایی و استفاده ازمصالح با ظرفیت حرارتی کم مثل چوب میباشد که میتوان از این اصول در طراحی مسکن همساز با اقلیم بهره گرفت. از نتایج حاصل نیز در طراحی مجتمع مسکونی بهره برده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، اقلیم ، آمل ، خانه ، مجتمع مسکونی