ساختار ایمنی هوانوردی در کشور و نیاز به بازسازی آن براساس الگوهای بین المللی

اگرچه بیش از 56 سال از تصویب قانون هواپیمایی کشوری در ایران می گذرد و فعالیت های این بخش نیز نزدیک به 90 سال در کشور سابقه دارد، لاکن مقررات حاکم بر این بخش همچنان براساس قانون سال 1328 هواپیمایی کشوری است و تغییرات بسیار مختصری در آن انجام یافته است . در این مقاله سعی در بررسی ساختار ایمنی هوانوردی کشور و واحدهای مسئول هوانوردی شده است . مشکلات ساختاری مورد بررسی قرارگرفته است و چند نمونه از ساختار ایمنی هوانوردی در کشورهای جهان مقایسه شده است . مقررات ایکائو در ارتباط با ساختار ایمنی هوانوردی Safty management system (SMS) مورد بررسی قرارگرفته و اقداماتی که به نظر می رسد می بایست در کشور انجام شود پذیرفته شده است . این مقاله نتیجه گیری می کند که ساختار ایمنی هوانوردی کشور بیشتر براساس بررسی سوانح اتفاقیه و جلوگیری از تکرار آن است و اصولاً مقررات خاصی برای ایجاد ساختار ایمنی در واحدهای تولیدی، بهره بردار و عملیاتی بخش هوانوردی از قبیل کارخانۀ سازندۀ هواپیما، شرکت های هواپیمایی و فرودگاه ها وجود ندارد

کلیدواژه ها:

ایمنی ، هوانوردی ، ساختار