بررسی و مقایسه تجزیه پذیری موادپلی اتیلن پس ازقرارگیری درخاک و آب

توسعه روزافزون استفاده از پلیمرهای مصنوعی هیدروکربنی و تجزیهپذیری طولانی مدت آنها محیط زیست را به شدت تهدید میکنند، ترموپلاستیکهای هیدروکربنی به دلیل بالا بودن وزن مولکولی (حداقل 2000 و تا 6میلیون میرسد) و حساس نبودن زنجیره پلیمری به شکست زنجیره پلیمری از پیوندهای میان زنجیرهای مقاومت بالا در برابر آب و نسبت به حجم بسیار پایین باعث شده که به سختی در طبیعت تجزیه شوند. در این مقاله از پلی-اتیلن سبک با مشخصه تجاری LFo200 با دانسیته ml/g 924/0 و شاخص جریان مذاب min/g 2 از شرکت پتروشیمی کرمانشاه تهیه شده و دستگاه تزریق قالبگیری به شکل نهایی نمونههای تست کششی و ضربه تولید پس بعد از گذشت زمان قرارگیری بمدت یکسال در خاک و آب نمونهها توسط آزمون ارشمیدس و روش تصاویر میکروسکوب الکترونی می توان میزان تجزیهپذیری را بدست آورد. پس از آزمون تجزیهپذیری با روش ارشمیدس و مقایسه تصویر SEM این نتیجه حاصل شده که تجزیهپذیری پلیاتیلن خالص در حالت آب و خاک نسبت به حالت معمول (عادی) به مقدار ناچیز صورت گرفته و بدین صورت که در حالت خاک نسبت به آب تجزیهپذیری بیشتری صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

پلی اتیلن ، تزریق ، قالب گیری ، تجزیه پذیری ، میکروسکوب الکترونی