بررسی و ارزیابی نابرابریهای سطح توسعه یافتگی دهستانهای شهرستان میاندوآب ازنظر فعالیت های خدماتی

ضرورت توسعه و عمران روستایی همواره یکی ازدغدغه های اصلی مسئولین و برنامهر یزان بوده است اما طی چنددهه اخیر برنامه ریزی توسعه روستایی درایران ازروندی مطلوب و منسجم برخوردار نبوده و عدم توجه به عوامل تاثیرگذار طبیعی اجتماعی فرهنگی و تاریخی و اقتصادی موجب شکل گیری نظام فضایی نامتعادل درسطح سکونتگاه های روستایی شده است بطوریکه هرسکونتگاه براساس ج ایگاه ومرتبه ای که دارد ازثمرات توسعه برخوردار نمیشود مقاله حاضر درصدداست بادرنظر گرفتن ابزاری مناسب جهت تصمیم گیری و تجزیه و تحلیل معیارها و شاخصهای مختلف به تعیین جایگاه سلسله مراتبی سکونتگاه های روستایی ازلحاظ کارکردی درمنطقه بپردازد رویکرد حاکم براین پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است و خروجی آن نیز میتواند کاربردی باشد تعداد30شاخص ازشاخصهای توسعه که ترکیبی ازشاخصهای اقتصادی ـ اجتماعی شاخصهای آموزشی ـ فرهنگی شاخصهای بهداشتی ـ درمانی و شاخصهای زیربنایی میب اشد تجزیه و تحلیل داده ها بااستفاده ازتکنیک تاپسیس TOPSIS انجام شده است نتایج مطالعه نشان داد که دهستان اجرلوی غربی ازنظر شاخصهای اقتصادی ـ اجتماعی اموزشی ـ فرهنگی و بهداشتی ـ درمانی بهترین شرایط و رتبه نخست را دارد و درنتیجه درسطح بندی نهایی نیز به عنوان تنها دهستان برخوردار این شهرستان شناخته شد ایجادنوعی ارتباط و هماهنگی دربین برنامه های بخشهای مختلف لازمه توسعه متعادل و متوازن سکونتگاه های انسانی است

کلیدواژه ها:

نابرابری ، سطح بندی ، تاپسیس ، توسعه یافتگی ، میاندوآب