بررسی رابطهی بین توانایی حلمسئله و خودکارآمدیعمومی با سلامتروان معلمان مقطع متوسطه شهر بابل

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین توانایی حل مسئله و خودکارآمدی عمومی با سلامت روان معلمان مقطع متوسطه شهر بابل صورت انجام گرفته است. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. بدین منظور، از میانمعلمان دوره متوسطه شهر بابل، 142 نفر طبق جدول مورگان و کرجسی و فرمول کوکران و به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و پرسشنامه حل مسئله هپنروپترسون، سلامت عمومی گلدبرگ و خودکارآمدی شرر میان آنها توزیع گردید. ثبات درونی این پرسشنامهها، با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/74,0/83,0/85 محاسبه و تأیید شد. دادههای تحقیق با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری در سطح معنیداری>0/ و 08 p ,p <0/01 تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان میدهد کهبین توانایی حلمسئله و سلامت روان r=0/25,p<000 و بین خودکارآمدی عمومی و سلامتروانp<001,r=-0/22 ارتباط معنادار وجود دارد. همچنین توانایی حلمسئله با خرده مقیاسهای علائم اضطراب، کارکرد اجتماعی و افسردگی رابطهی مثبت معنادار و خودکارآمدیعمومی با خرده مقیاسهای کارکرد اجتماعی و افسردگی رابطهی منفی معنادار دارد. یافتههای این پژوهش تأکید دارد معلمانی که از توانایی حلمسئله بیشتر و خودکارآمدی عمومی بالاتری برخوردارند سلامت روانی افزونتری را تجربه میکنند

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، توانایی حلمسئله ، خودکارآمدی عمومی ، معلمان ، مقطع متوسطه