رابطه بین سبکهای مدیران با رضایت شغلی معلمان دوره ابتدایی شهرستان خاش

امروزه بر اهمیت منابع انسانی به صورت مستمر افزوده می شود زیرا مهم ترین وجه مشخصه سازمان های موفق تأکید برسرمایه انسانی و مدیریت دانایی است و در این راستا، مدیریت منابع انسانی به دنبال پاسخگویی به این سوال است که چگونهمهم ترین منبع سازمانی را مدیریت کند. پاسخ این است که برای مدیریت منابع انسانی باید به جذب و استخدام، آموزش، توسعه، بهسازی، بکارگیری و انتصاب، نگهداشت )مسائل انگیزشی( آن را به درستی انجام دهیم به گونه ای که اهداف سازمانی محقق شود )صفرزاده، 7831 (. از طرفی دیگر، امروزه اهمیت نظام آموزشی برای پیشبرد اهداف توسعه کشور نزد سیاستمدارانبه اثبات رسیده است. با این وجود، آموزش و پرورش ایران در ارایه ی خدمات آموزشی از جنبه های کمی و کیفی با دشواری هایی رو به روست. نتایج تحقیقات نشان داده است که مهمترین این دشواری ها عبارتند از: وجود بوروکراسی حاکم بر مدرسه)معصومی و همکاران، 7831 (، ناکارآمدی معلمان )مطیعی و همکاران، 7831 (، و پایین بودن میزان انگیزش معلمان درتدریس)یارمحمدی واصل و همکاران، 7831 (. با توجه به این مشکلات، وجود مدیران اثربخش در سیستم آموزشی ایران مورد تردید است. پرسشی که در اینجا مطرح است این است که وجه تمایز مدیران آموزشی اثر بخش با غیر اثربخش کدام است؟ آدیمی 7 9001 ( مدیریت آموزشی را از مدیریت آموزشی اثر بخش متمایز می سازد. مدیریت آموزشی به کاربرد منابع انسانی و مالی (مدرسه برای تحقق اهداف آموزشی گفته می شود. در حالیکه مدیریت آموزشی اثربخش عبارت از استفاده موثر و بهینه از منابع انسانی و مادی مدرسه و جامعه به منظور پیشبرد اهداف آموزشی است. از دیدگاه هرسی و بلانچارد 1985 مدیریت موفق و موثر مدیریتی است که به کسب هدف های سازمانی یا چیزی بیش از آن می انجامد. از دیدگاه ویتیین 2002 مهم ترین مهارتهای مدیریتی عبارت اند از: مهارتهای ارتباطات )مهارت گوش دادن(، مهارت مدیریت زمان و مدیریت استرس، مهارت اتخاذ تصمیمات مدیریتی فردی، مهارت تشخیص مشکل، تعریف آن و حل مشکلات، مهارت تاثیرگذاری و نفوذ بر دیگران، داشتن مهارت در واگذاری اختیارات به دیگران، مهارت در ارائه بینش براساس اهداف سازمان، خودآگاهی، مهارت در فراهم نمودن کارگروهی و حمایت آن، و مهارت حل تعارض در سازمان وتن و کامرون2002