سهم سبکهای یادگیری و فرسودگی تحصیلی در تبیین توانمندیهای فردی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

هدف از این پژوهش، که در سال 4931 انجام شد، بررسی سهم سبکهای یادگیری و فرسودگی تحصیلی در تبیین توانمندیهای فردی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان، در پردیسهای استان قم بود. این تحقیق، از نوع توصیفی و به روشهمبستگی انجام شده است. جامعه آماری آن دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در پردیسهای استان قم، به تعداد 123 نفر بودند. نمونه آماری پژوهش، بر اساس نسبت جامعه 471 نفر، به صورت تصادفی در دسترس و به روش طبقهای انتخاب گردید. درتجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شد. ابزار اندازهگیری، شامل پرسشنامه کوتاه توانمندی های پترسون و سلیگمن، پرسشنامه سبک های یادگیری گراشا ریچمن و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران بود. بر اساس نتایج پژوهش؛ ابعاد سبکهای یادگیری که شامل 1 خرده مقیاس است، به میزان0/446 با متغیر توانمندیهای فردی همبستگی نشان داد. سبکهای یادگیری 20 درصد از تغییرات متغیر توانمندیهای فردی را تبیین میکنند. از 1 عامل سبکهای یادگیری، سبک های یادگیری مشارکتی، مستقل، همیار و اجتنابی، بیشترین تأثیر را بر توانمندیهای فردی دانشجویان نشان دادند. ابعاد فرسودگی تحصیلی شامل 9 خرده مقیاس، به میزان 0/384 همبستگی نشان داد. فرسودگی تحصیلی، 41 درصد از تغییرات متغیر توانمندیهای فردی را تبیین میکنند. ناکارآمدی تحصیلی، بیشترین تأثیر را بر توانمندیهای فردی نشان داد. عوامل معدل درسی، رشته تحصیلی و جنسیت، به میزان 0/151 با متغیر توانمندیهای فردی همبستگی نشان دادند. ضریب تعیین معدل درسی، رشته تحصیلی و جنسیت، 2 درصد از تغییرات متغیر توانمندیهای فردی را تبیین میکنند، و از این بین، عامل معدل درسی، بیشترین تأثیر را بر توانمندیهای فردی نشان داد. هر دو فرضیه تحقیق، مورد تأیید قرار گرفتند

کلیدواژه ها:

سبکهای یادگیری ، فرسودگی تحصیلی ، توانمندیهای فردی ، دانشجویان