رابطه باورهای کاریابی ، نگرش به کسب و کار خانگی و خودکارآمدی با رفتار کارآفرینانه دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای کاریابی ، نگرش به کسب و کار خانگی و خودکارامدی عمومی با رفتار کارآفرینانه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت بود. جامعه اماری کلیه دانشجویانی بودند که در محدوده زمانیاجرای پژوهش در دانشکده های علوم انسانی و علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کلاس داشتند. نمونه گیری به شیوه خوشه ای تک مرحله ای انجام شد. بدین شکل که ابتدا از بین کلاس های دانشکده علوم انسانی تعدادی کلاس و از بین کلاس های دانشکده علوم تربیتی تعدادی کلاس انتخاب شد و دانشجویان آن کلاس ها به پرسشنامه های باورهای کاریابی، نگرش بهکسب و کار خانگی ، خودکارآمدی عمومی ، و رفتار کارآفرینانه پاسخ دادند. سپس داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه و تحلیل شدندو نتایج نشان داد که بین باورهای کاریابی ، نگرش به کسب و کار خانگی و خودکارآمدی عمومی با رفتار کارآفرینانه رابطه معنادار وجود دارد و بین سه متغیر ذکر شده نگرش به کسب و کار خانگی بیشترین قدرتپیش بینی و خودکارآمدی عمومی کمترین قدرت پیش بینی رفتار کارآفرینانه را دارا بوده است.

کلیدواژه ها:

باورهای کاریابی ، نگرش به کسب و کار خانگی ، خودکارامدی عمومی ، رفتار کارآفرینانه