اوقات فراغت، روابط انسانی و آسیبهای اجتماعی

رشد شهرنشینی و صنعتی شدن تغییرات عمدهای در مشاغل مردم به وجود آورد و آنها را از فشار کار سخت وطاقتفرسا رهانید و ساعات کاری کمتر و اوقات فراغت بیشتری را به آنها اعطا کرد. فراغت نیز مانند هر پدیده اجتماعی دیگر دارایکارکردهایی است که ممکن است مثبت یا منفی باشد. اوقات فراغت بستر مطلوبی برای جریان نیکوی رشد شخصیت و اعتلای وجود و یا زمینه همواری برای بروز اختلالات رفتاری و انحرافات اخلاقی و بزهکاریهای اجتماعی است.گذران اوقات فراغت به دو گونه فردی و جمعی قابل تفکیک میباشد. شیوه گذران اوقات فراغت به زمینههای فردی و اجتماعی بستگی دارد. در اینزمینه علاوه بر عامل اقتصادی و سطح رفاه فردی، داشتن وقت فراغت و در دسترس بودن امکانات تفریحی میتواند در انتخاب شیوه گذران اوقات فراغت به شیوههای فردی یا گروهی تاثیرگذار باشد. فراهم کردن بستر مناسب برای گذارن اوقات فراغت به شیوه گروهی میتواند منجر به تقویت روابط و شبکههای اجتماعی شود. این در حالیست که عدم برنامهریزی در این زمینه موجب بروز آسیبها، بزهکاری و ناهنجاریهای اجتماعی در جامعه میشود.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، روابط انسانی ، آسیبهای اجتماعی