اثر بخشی گروه درمانی مثبت گرا بر مؤلفههای روانی مثبت مادران دارای کودک استثنایی

زمینه: امروزه درمان مثبت گرا با توجه به نادیده گرفته شدن نقش عواطف در ایجاد زندگی سرشار از نشاط،سعی دارد بین منطق و عاطفه آشتی ایجاد کرده و بهعنوان مکمل روان شناسی بالینی سنتی با افزایشاحساسات مثبت و شادکامی در زندگی افراد، به درمان آنها کمک کند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مثبت گرا بر مؤلفههای روانی مثبت مادران دارای کودک استثنایی انجام گرفته است.روش: از میان 61 داوطلب شرکت در گروه درمانی، به تصادف دو گروه 8 نفره آزمایش و گواه تشکیل شد و از تمامی افراد گروه کنترل و گواه در قبل و بعد از اجرای مداخله خواسته شد تا به پرسشنامه مؤلفههای روانیمثبت پاسخ دهند. درمان مثبت گرا در 61 جلسه 01 دقیقهای اجرا شد و دادههای به دست آمده با تحلیل کوواریانس چند راهه تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تفاوت معناداری بین میانگین پس آزمون گروههای آزمایش و کنترل در مؤلفههای روانی مثبت نشان داد P<0/05 بهطور کلی مداخله مبتنی بر رویکرد مثبت نگر بر بهبود مؤلفههای مثبت روانی )توکل به خدا، خوش بینی، احساس کارآمدی، وظیفه شناسی، احساس کنترل، هدفمندی، امیدواری، معنادار بودن زندگی، رضایت از زندگی، خلق مثبت و شادمانی، اجتماعی بودن، عزت نفس و احساس ارزشمندی، احساس آرامش، قدردانی، بخشش( مثبت مادران دارای فرزندان استثنایی تأثیر معناداری داشته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان گروهی رویکرد مثبت نگر بر مؤلفههای روانی مثبت و رشد یافته تأثیرمثبت و معناداری دارد و این رویکرد توکل به خدا، خوش بینی، احساس کارآمدی، وظیفه شناسی، احساس کنترل، هدفمندی، امیدواری، معنادار بودن زندگی، رضایت از زندگی، خلق مثبت و شادمانی، اجتماعی بودن، عزت نفس و احساس ارزشمندی، احساس آرامش، قدردانی، بخشش را بهبود میبخشد

کلیدواژه ها:

گروه درمانی مثبت نگر ، مؤلفههای روانی مثبت ، مادران دارای کودکان استثنایی