اثربخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه ی گروهی بر میزان طرحواره های -ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس

اختلال وسواسی جبری از جمله اختلالات اضطرابی و ناتوان شده است که با تداوم افکار وسواسی و مزاحم موجب افزایش اضطراب شخص می شود و یکی از علل اساسی ناتوانی شناخته شده است. ارتقاء کیفیت زندگی بیماران وسواس هدفی مهم در مطالعات مربوط به درمان آنها می باشد. در تحقیق حاضر به بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر میزان طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس پرداخته شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 35 بیمار وسواس در شهر رامسر بود که از این تعداد 53 بیمار به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیده و سپس به صورت تاادفی در دو گروه 53 نفری ) آزمایشی و کنترل( جایگزین شدند و درمان شناختی – رفتاری به شکل گروهی به مدت 53 جلسه ی 03 دقیقه ای انجام شد. ابزارهای بکار رفته در این پژوهش ، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه YSQ-SF) (، پرسشنامه مقیاس دلبستگی بزرگسالان) SAAM ( و پرسشنامه تجدیدنظر شده وسواس فکری عملی ) OCI-R ( بوده است. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده ازانالیز چندمتغیره مانکوا (MANCOVA) بر روی فرضیات اصلی و آنکوا (ANCOVA) بر روی فرضیات فرعی نشان داد که درمان شناختیرفتاری به شیوه گروهی بر میزان طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس مؤثر است و می تواند از طریق کاهش اثر طرحوارهها و تأثیر بر سبک دلبستگی، به کاهش علائم و درمان اختلال وسو اس کمک کند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، طرحواره های ناسازگار ، سبک های دلبستگی ، اختلاس وسواس