بررسی نقش و جایگاه و عملکرد آموزش و پرورش در تعلیم و تربیت دینی با توجه به رویکرد برنامه درسی تعلیم و تربیت دینی در برنامه ریزی درسی مدارس

مهمترین رسالت نظام اسلامی برنامه ریزی برای رشد و پرورش انسانهایی مومن و عامل به تعالیم اسلام است. انجام این رسالت هم بالندگی، دوام و استکمال نظام اسلامی را به دنبال دارد و هم بستری فراهم می کند تا آحاد جامعه وظایفی را که خداوندبرای آنها معین فرموده انجام دهند و به سوی فلاح و رستگاری گام بردارند. ارکان و اجزا نظام اسلامی به میزان نسبتی که به امر تعلیم و تربیت دارند، دایره مسئولیت آنها، نقش و وظیفه شان معینمی شود. بطور مسلم خانواده اولین و مهمترین نهاد تعلیم و تربیت و والدین اولین مسئولان این عرصه هستند. آنان در مقابل خداوند نسبت به فرزندان خود مسئولند و باید به انجام این وظیفه نیز همت گمارند.بعد از خانواده نهادها و سازمانهای دیگر تعلیمی و تربیتی مانند روحانیت و حوزه های علمیه ، آموزش و پرورش ، صدا و سیما، بنیادهای فرهنگی و عموم رسانه ها نیز مسئولیت مشترکی دارند. در میان این نهادها آموزش و پرورش مسئولیتی خاص و ویژه دارد؛ زیرا عموم فرزندان این ملت از حدود سن شش سالگی تا 14 سالگی ساعات مهم زندگی روزانه خود را در مدارسمی گذرانند و معلمان و مربیان به امر تعلیم و تربیت آنان می پردازند. بنابراین تعلیم و تربیت دینی رسالت مجموعه آموزش و پرورش است و به بخش خاصی محدود و منحصر نمی شود. برای ایفای این رسالت نیازمند ان هستیم که نقش و مسئولیتهای خاص بخشهای مختلف را تعیین کنیم و نحوه ی یاری گرفتن از مجموعه ساعات درسی را مشخص سازیم. نسبت علوم ودروس دیگر با تعلیم و تربیت دینی را تبیین کرده و فرصتی مناسب برای رشد و شکوفایی استعدادهای مادی و معنوی دانش اموزان فراهم اوریم. این مقاله با رویکرد توصیفی و تحلیلی به دنبال این است که نقش محوری و مسئولیت ویژه آموزش و پرورش در تعلیم و تربیت دینی دانش آموزان این مرز و بوم را تبیین نموده و در ادامه جایگاه، رویکردها، اهداف و عملکرد درس تعلیم و تربیت دینی در برنامه ریزی درسی مدارس را بررسی نماید