مدیریت معماری و شهرسازی کاهش دهنده مصرف انرژی در ساختمان ها

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,200

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASMCONF01_034

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

کاهش مصرف انرژی ساختمان ها تنها از طریق استفاده از مصالح و تاسیسات ساختمانی مناسب انجام نمی شود، بلکه می توان با یک طراحی شهری و طراحی معماری متناسب با اقلیم، مصرف انرژی ساختمان ها را کاهش داد. طراحی معماری و طراحی شهری اثر بسیار بزرگی بر مصرف انرژی ساختمان ها دارد. پتانسیل این صرفه جویی در برخی مناطق اقلیمی ایران بسیار بالا بوده و این شیوه از بهینه سازی انرژی بی هزینه می باشد. به دلایل شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در ایران راه های ارزان قیمت کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. یکی از روش های کم و یا حتی بی هزینه کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها، روش شهرسازی و معماری می باشد. روش های شهرسازی و معماری کاهش دهنده مصرف انرژی، روش های پایداری بوده و چه از نظر اقتصادی و چه از نظر زیست محیطی مناسب تر از دیگر روش ها می باشند. بهره وری انرژی با شهرسازی و معماری انرژی کارا به سادگی قابل دسترس بوده و قابلیت عملی شدنش بسیار بالا است. مدیریت معماری و شهرسازی و ضابطه مند کردن شهرسازی و معماری در جهت کاهش مصرف انرژی ساختمان ها و واحد های همسایگی، می تواند باعث کاهش عمده مصرف انرژی مجتمع های زیستی و ساختمان ها گردد، بدون آنکه هزینه اجرای ساختمان ها را افزایش دهد. با توجه به معیارهای اقلیمی و پایداری که هر روز اهمیت بیشتری می یابند. استفاده بهینه از انرژی در ساخت بنا، توجه به جنبه های بومی و فرهنگی محل از مفاهیم اصلی کاربرد اکولوژی و پایداری در طراحی معماری است، که در مبانی معماری در دو دهه اخیر گسترش یافته است. به طور خلاصه منظور از بوم شناسی ساختمان این است که بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و جوی و تبدیل آنها به صورت کیفیت های فضایی و آسایش و فرم تمرکز گرد و آن را متناسب با شرایط اقلیمی آن محل می کند. با استفاده از معماری بومی که متاثر از اقلیم و شرایط جغرافیایی است، می توان به سطح بهینه ای از طراحی در ساختمان ها دست یافت. معماری سنتی کمترین تاثیر منفی بر محیط زیست و اکوسیستم می گذارد و در راستای ساخت و ساز پایدار بوده است در این مقاله سعی بر آن داریم با بررسی معماری پایدار و ویژگی های اقلیم های موجود در کشور رابطه این دو را طراحی بهتر و ایجاد فضایی بهتر برای زندگی انسان بررسی کنیم و همچنین می خواهیم پی ببریم که چگونه می توان تنها با طراحی معماری و طراحی شهری مناسب میزان مصرف انرژی ساختمان ها را کاهش داد

کلیدواژه ها:

معماری- شهرسازی- انرژی- مدیریت بوم شناسی

نویسندگان

علی پورکریم

کارشناس ارشد معماری (مدرس دانشگاه علمی کاربردی واحد سقز)

سمیرا کوهی

کارشناس ارشد برق الکترونیک