هوش معنوی و نقش آن در نظام آموزش و پرورش با تاکید بر آموزه های دینی

از جمله موضوعاتی که امروزه به طور وسیعی در پاسخ به محیط های متلاطم و پیچیده در سازمان ها به آن توجه می شود معنویت و اخلاق است بیشتر موجودات زنده موقعیتی را که در آن قرار دارند حس می کنند و می توانند به طور نسبی به موقعیت پاسخ دهند. ولی نه حیوانات و نه رایانه ها از خود نمی پرسند که چرا ما باید این قواعد را دنبال کنیم؟ و یا اینکه چرا ما در این موقعیت قرار داریم؟ و همچنین از خود نمی پرسند که کدام قاعده یا کدام موقعیت بهتر است و تفاوت آنها با یکدیگر در چیست؟ هوش معنوی خاص انسان بوده و از طریق آگاهی از یک بعد متعالی می آید. هوشی تحول پذیر که به او قدرت می بخشد تا خلاق باشد و قوانین و نقش ها را دستخوش تغییرات نماید و قادر به اصلاحات بی شمار گشته و بتواند شرایط را به بهترین شکل متحول کند بنابراین برای آنکه بتواننیم هوش معنوی را در محیط های آموزشی به خصوص در نظام آموزش و پرورش ایران عملیاتی کرده و از طریق آن نظام اموزشی را متحول سازیم باید هوش معنوی را با توجه به آموزه های دین مبین اسلام بررسی کنیم از این رو در این مقاله سعی شده است با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی - تحلیل، مفهوم «هوش معنوی» جایگاه و نقش آن در محیط های آموزشی- تربیتی را تبیین ، سپس با بررسی الگوهای رایج هوش معنوی، ابتدا ضرورت تدوین الگوی هوش معنوی را بر اساس اموزه های اسلامی شرح داده به برخی از مولفه های این هوش معنوی بر اساس تعالیم دینی اشاره و در نهایت به راه کارهای تقویت و رشد هوش معنوی دانش آموزان از نظر اسلام پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

هوش ، معنویت ، هوش معنوی ، آموزش و پرورش ، آموزه های دینی