Mental Self-Exploration in Samuel Beckett’s Molloy: A Jungian Approach
محل انتشار: نخستین همایش ملی علوم تربیتی و روان شناسی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: انگلیسی
مشاهده: 792
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ASMJ01_0375
تاریخ نمایه سازی: 17 اسفند 1393
چکیده مقاله:
Samuel Beckett is categorized as an absurdist dramatist. Martin Esslin in his book The Theatre of Absurd, states that absurdist writers dealt with the theme of man’s sense of anguish and torture caused by living without any purpose. All characters of Beckett’s dramas are deformed just like Molloy who deteriorates as the novel comes to an end. Actually, Beckett’s characters are wanderers who try to establish a sense of meaning for their existence; they are in search of self. As his works represent, Beckett uses Jungian archetypes in order to show the aspect of self. This article tries to demonstrate the lack of identity in Molloy’s Characters in the light of Jungian archetypes throughout the story.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Ali Jamalinesari
Department of English Language and Literature, Islamic Azad University, Ilam Branch, Ilam, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :