تأثیر ریلکسیشن مبتنی بر ذکر خداوند بر کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک

هدف این تحقیق بررسی تأثیر ریلکسیشن مبتنی بر ذکر خداوند بر پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک بود. به عبارتی دسترسی به این مسأله که آیا آموزش ریلکسیشن مبتنی بر ذکر خداوند می تواند در بهبود پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک تأثیر مثبتی داشته باشد یا خیر، هدفی بود که پژوهش به قصد دستیابی به آنها انجام پذیرفت. روش این پژوهش از نوع طرح نیمه تجربی (نیمه آزمایشی) بود که در آن نمونه ای شامل 20 نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک از مدارس ابتدایی شهرتهران انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرآیند طرح، گروه آزمایشی در مدت 10 جلسه تحت آموزش ریلکسیشن توأم با ذکر خداوند قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج حاصل از آزمون t برای گروه های مستقل، نشان داد که گروه آزمایشی در پایان نسبت به گروه کنترل از بهبود قابل توجهی در بروز پرخاشگری از خود نشان دادند. به عبارت دیگر استفاده از ریلکسیشن همراه با ذکر خداوند موجب کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک شد.

کلیدواژه ها:

ریلکسیشن ، ذکر خداوند ، پرخاشگری ، اختلال سلوک