پست مدرنیسم چونان بن بست پژوهش های جدید در علوم انسانی

اصطلاح پست مدرنیسم از واژه هایی است که در علوم انسانی کاربرد زیادی پیدا کرده است. کاربرد زیاد این واژه از سویی روش شناسیهای عقیم و بی کاربردی را در علوم انسانی رواج داده و از سوی دیگر به نوعی ذهنیت نسبی گرایانه هم در بعد معرفتی و هم در بعد اخلاقی آن انجامیده است. این مقاله درصدد نشان دادن این امر است که گرایش هایی از فلسفه علم که منادی نسبی گرایی بوده اند، در درک خود از جهان دچار اشتباهاتی منطقی و بی معنا شده اند. تاثیر این مغالطات در علوم انسانی بیش از هر جای دیگر بوده است. اصحاب علوم انسانی وقتی از روش های پوزیتیوستی ناامید شدند به طور کلی دور روش های علمی را خط کشیدند و به ورطه نسبی گرایی فروغلطیدند. غایت این مسیر چیزی به غیر از بی تفاوتی نسبت به مسایل مهم جهان و علوم اجتماعی نبوده است، به نحوی که بسیاری از دانشمندان علوم انسانی اینقدر غرق در تیوریهای دهان پرکن هستند که از امور عینی جامعه و جهان غافل شده اند.

کلیدواژه ها:

پست مدرنیسم ، نسبی گرایی معرفتی ، نسبی گرایی اخلاق ، علوم انسانی