اثر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی بر مقادیر پلاسمایی a-TNF ،IL10 ،مقاومت انسولین و برخی شاخص های لیپیدی و فیزیولوژیکی در نوجوانان پسر

مقدمه: سایتوکاین های پیش التهابیĮ-TNFو ضد التهابی 10-IL به ترتیب نقش مهمی در ایجاد و جلوگیری از التهاب سیستمیک و بروز بیماریهای ناشی از چاقی از جمله CAD دارند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی یر مقادیر پلاسمایی Į-TNF ،10-IL ،مقاومت انسولین و برخی شاخص های لیپیدی و فیزیولوژیکی در نوجوانان پسر دارای اضافه وزن و چاق می باشد.روششناسی: دراین مطالعه نیمه تجربی، 28 نوجوان پسر چاق و دارای اضافه وزن(89/1±93/16 سال، 98/9±07/88 کیلوگرم، 55/2±35/28 کیلوگرم بر مترمربع) بطور تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه تجربی (13 نفر) و شاهد (15 نفر) قرار گرفتند.پروتکل تمرین (هشت هفته/چهارروز/هفتاد دقیقه در هر جلسه) بود. نمونه های خونی قبل و پس از تمرین، جهت ارزیابی متغیرهای مورد نظر گرفته شد.دادهها با آزمون آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد.نتایج: در گروه تجربی مقدار Į-TNF نسبت به قبل از تمرین کاهش و 10-IL افزایش داشته اند که این تغییرات در مقایسه با گروه تجربی گروه در WC و BMI ،BF% ،TC/HDL-c ،LDL-c/HDL-c ،TC ،TG،انسولینی مقاومت مقادیر. نبود معنادار شاهددر مقایسه با گروه شاهد در اثر تمرین کاهش معنا دار و max VO2 افزایش معناداری داشته اند. همچنین همبستگی منفی و (P<0.05) شد مشاهدهWC و BMI ،LDL-c ،TNF-Į با IL-10 بین معناداری نتیجهگیری: هشت هفته تمرین استقامتی ترکیبی علارغم تاثیر معنادار روی کاهش مقاومت انسولینی، برخی شاخص های لیپیدی و فیزیولوژیکی، موجب تغییرات معنادار Į-TNF ،10-IL پلاسما در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق نشد.

کلیدواژه ها:

IL10 ، Į±TNF ، تمرین استقامتی تناوبی ترکیبی ، نوجوانان پسردارای اضافه وزن و چاق