تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) شخصی سازی شده بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع2

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 507

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASSF02_335

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

در چند دهه اخیر افزایش شیوع دیابت نوع 2 در کشورهای در حال توسعه، تلاش هایی را برای کاهش عوارض قلبی عروقی دیابت نوع 2 میطلبد .(1) ورزش یک جزء مهم از سلامتی و یک شیوه جدایی ناپذیر برای مدیریت بیماران دیابتی نوع 2 است، در بیشتر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2هدف از انجام فعالیت بدنی افزایش هزینه انرژی است و این مستقیما به مقدار توده عضلانی مورد استفاده در حین ورزش مربوط است، فعالیتی که توده عضلانی بزرگتری را درگیر میکند، نتایج بهتری را برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 دارد .(2)انجمن دیابت آمریکا به افراد مبتلا به دیابت نوع 2 پیشنهاد میکند که تمرینات هوازی را 150 دقیقه با شدت متوسط یا 90 دقیقه با شدت بالا در هفته انجام دهند .(3) بیشتر افراد معتقدند که برای بالا بردن سلامتی قلبی عروقی و کاهش وزن ، بهترین حالت تمرین و ورزش همان تمرینات تداومی با شدت متوسط است که اساسا نیازمند صرف زمان زیادی هستند. کمبود زمان و کاهش قند خون که در تمرینات تداومی دیده میشود از موانع مهم شرکت افراد دیابتی در فعالیت ورزشی است .(4) تحقیقات دیگری نشان داده اند که (SIT) Sprint Interval Training که از پروتکلهای High Intensity Interval (HIIT) Training است، اثرات سودمندی در ارتباط با سلامتی از قبیل سلامت قلبی عروقی و کاهش چربی در بیماران دیابتی نوع 2 ایجاد میکند .(5) هنگامیکه سلامت کلی فرد، فواید عملکردی و کمبود زمان برای افراد در نظر گرفته میشود، تمرینات HIIT نسبت به تمرینات تداومی با شدت متوسط برتری پیدا میکنند و معمولا نتایج مطلوبتری را در زمان کوتاهتری حاصل کرده است. بنابراین با این توصیفات میتوان گفت افرادی که قصد شرکت در فعالیتهای ورزشی را دارند، نمیتوانند کمبود زمان برای پرداختن به فعالیت ورزشی را در اینگونه تمرینات، بهانه کنند .(5)یکی از چالشهای مهم برای متخصصان علوم ورزشی در سالهای پیش رو، بررسی پاسخهای فیزیولوژیکی متنوع بین فردی به یک مداخله ورزشی معین است (6)، بسیاری از تحقیقات که اثرات تمرینات HIIT را بررسی کردند، فقط پاسخهای میانگین آزمودنیها، نه پاسخهای انفرادی به ورزش را بحث کردهاند. حضور غیرپاسخ پذیرها به ورزش مشکل اصلی برای تجویز ورزش است که نشان میدهد که نیاز به یک رژیم ورزشی فردی سازی است .(7) با توجه به مسایل گفتهشده و تاثیر ورزش بر درمان دیابت، ضروری به نظر میرسد تحقیقی در این زمینه در بیماران دیابتی نوع 2 صورت گیرد، تا با یافتن روش تمرینی مناسب، ابزار درمانی موثرتری به بیماران دیابتی نوع 2 معرفی گردد. به همین منظور تاثیر دو نوع تمرین SIT و ترکیبی (مقاومتی + هوازی) بر هموگلوبین A1c و مقاومت به انسولین آنها بررسی شد تا شاید بتوان با استفاده از نتایج این تحقیق و سایر تحقیقات مشابه آن که توسط دیگر محققین صورت گرفتهاند به پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع 2 کمک کرد.

نویسندگان

سمیرا نصیری

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه شهرکرد، ایران

ابراهیم بنی طالبی

استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهرکرد، ایران

محمد فرامرزی

دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه شهرکرد، ایران