تاثیر هشت هفته پیاده روی نوردیک بر سطوح سرمی لیپو پروتیین کم چگالی و با چگالی بالا در زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2

هدف: انسان های قرن حاضر در حال پیر شدن هستند. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد 11 درصد از جمعیت جهان بیش از 60 سال سن دارند. دیابت، بیماری مزمنی است که با اختلالات زیادی همراه بوده و در سراسر جهان در حال گسترش است. افزایش لیپوپروتیین کم چگالی در افراد دیابتی با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی همراه است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته پیاده روی نوردیک بر سطوح سرمی لیپوپروتیین کم چگالی و چگالی بالا در زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش شناسی: بیست زن سالمند (سن 4/1±59/12 سال و BMI 12/10±23/08 کیلوگرم بر متر مربع) از بین اعضای انجمن دیابت شهرستان بابل انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. در گروه تمرین به مدت 8 هفته به صورت هفته ای سه جلسه 60 دقیقه ای در باشگاه تحت نظارت تمرین کردند. تمرین هر جلسه شامل گرم کردن اولیه و اجرای پیاده روی نوردیک در دامنه شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 40 دقیقه بود. از همه آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون نمونه گیری خونی انجام شد. یافته ها: ارزیابی نشان داد سطوح سرمی لیپوپروتیین کم چگالی در آزمودنی ها بعد از 8 هفته تمرین پیاده روی نوردیک کاهش یافته است که از لحاظ آماری معنی دار بوده است (0/05˂p). همچنین پیاده روی نوردیک موجب افزایش سطوح سرمی لیپوپروتیین با چگالی بالا در سالمندان مبتلا به دیابت می شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، پیشنهاد می شود جهت کنترل سطوح لیپیدهای خون سالمندان دارای دیابت نوع دو از پروتکل تمرینی پیاده روی استفاده گردد که علاوه بر کنترل سطوح لیپوپروتیین ها، در حفظ تعادل سالمندان در حین تمرین نیز موثر است.

کلیدواژه ها:

پیاده روی نوردیک ، لیپوپروتیین ، سالمندی ، دیابت