مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و مصرف سیاه دانه با عسل بر عامل التهابی تومور نکروز آلفا (TNF-α) در سالمندان مرد

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 654

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASSH01_177

تاریخ نمایه سازی: 21 اردیبهشت 1397

چکیده مقاله:

تومور نکروز آلفا (TNF-α) یکی ازسایتوکین های اصلی در ایجاد پاسخ های التهابی میباشد.هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و مصرف سیاه دانه با عسل بر عامل التهابی تومور نکروز آلفا (TNF-α) درسالمندان مرد بود.این تحقیق بصورت نیمه تجربی، کاربردی و از نوع مقطعی بر روی 60 سالمند 5±65 ساله استان اصفهان انجام شد.شرکت کنندگان به 4 گروه 15نفره (سه گروه آزمایش، یک گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه اول تمرین هوازی (فعالیت پیاده روی) را هفته ای 3 جلسه ،به صورتی که در جلسات ماه اول بعد از 2 تا 4 دقیقه گرم کردن، فعالیت پیاده روی 20 دقیقه ای، در ماه دوم 25 دقیقه و در ماه سوم به مدت 30 دقیقه انجام دادند. گروه دوم، 3 گرم پودر سیاه دانه با یک قاشق چای خوری عسل را به مدت 12 هفته، 3 روز در هفته، قبل از صبحانه مصرف کردند و گروه سوم به صورت ترکیبی عمل کردند.در این تحقیق از آزمودنی ها در دو مرحله ی قبل از آزمون و 24 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسه ی تمرین و مصرف سیاه دانه و عسل در حالت ناشتا خون گیری به عمل آمد.تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t همبسته و تحلیل واریانس یکطرفه (Anova) در سطح (P≤0/05) در نرم افزار SPSS20 انجام گرفت.طبق نتایج بدست آمده سطح سرمی TNF-α بعداز اتمام دوره نسبت به قبل از شروع در هر سه گروه تغییر معنی داری داشت. در گروه تمرین هوازی این اختلاف در قبل و بعد از مداخله به ترتیب (857/ و p=0) بود. درگروه سیاه دانه با عسل این اختلاف در قبل و بعد از مداخله به ترتیب (0/5 و P=0)، و در گروه ترکیبی تمرین و سیاه دانه با عسل قبل و بعد از مداخله اختلاف معناداری وجود داشت که به ترتیب (1 و p=0) بود.بطور کل نتایج نشانگر آن است که پس از انجام 12 هفته تمرین هوازی و مصرف سیاه دانه با عسل، سطح سرمی عامل التهابی(TNF-α) در مردان سالمند کاهش یافته ،که این اختلاف در گروه ترکیبی معنادارتر بود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

محمود کریمی فرد

دانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، پردیس دانشگاهی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

الهام حاجی وند

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان).ایران

رضا بهارلویی یانچشمه

کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان).ایران

فرزانه تقیان

دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان). ایران