مقایسه عوامل زیست حرکتی کودکان نابینا و ناشنوا با کودکان عادی

زمینه و هدف: کودکان معلول به سبب محدودیت های جسمانی در معرض کم تحرکی و کاهش فعالیت بدنی هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل آمادگی جسمانی کودکان معلول بینایی و شنوایی و ارتباط آن با معلولیت صورت گرفت. روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی16 کودک نابینا و 30 کودک ناشنوای 6 -12 ساله به صورت هدفمند و از جامعه در دسترس انتخاب و 60 کودک سالم بعنوان گروه کنترل در پژوهش شرکت نمودند. در بررسی آمادگی جسمانی متغیرهای آمادگی قلبی تنفسی (تست پله سه دقیقه ای)، قدرت پنجه برتر و استقامت عضلانی (دراز و نشست)، انعطاف پذیری (خمش و رسش و بلند کردن تنه) و تعادل ایستا (آزمون اصلاح شده لک لک) و پویا (زمان برخاستن و نشستن) ارزیابی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که قدرت پنجه دست برتر نابینایان کمتر از ناشنوایان (007/0 = p) و افراد سالم (007/0 = p)، استقامت قلبی تنفسی نابینایان و ناشنوایان کمتر از گروه سالم بود (001/0 = p). همچنین در آزمون استقامت عضلانی (001/0 = p)، انعطاف پذیری تنه (001/0 = p) و تعادل ایستا و پویا تفاوت معناداری بین گروه نابینایان و ناشنوایان مشاهده شد (001/0 = p). اما این اختلاف بین گروه ناشنوایان و سالم مشاهده نگردید (171/0 = p ، 935/0 = p). نتایج آزمون انعطاف پذیری پشت و همسترینگ نیز تفاوت معناداری بین گروهها نشان نداد (365/0 = p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که اختلالات حسی موجب ضعف برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی مانند استقامت قلبی تنفسی، استقامت و قدرت عضلانی و تعادل کودکان معلول حسی به خصوص نابینایان میگردد، لذا توجه بیشتر به برنامه های آمادگی جسمانی معلولان حسی و هدایت این کودکان به سمت فعالیتهای ورزشی ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

آمادگی جسمانی ، نابینا ، ناشنوا ، اختلالات حسی