رابطه بین نیمرخ روانشناختی، خودکارآمدی شغلی با صلاحیت اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان

زمینه و هدف: تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه بین رابطه بین نیمرخ روانشناختی، خودکارآمدی شغلی با صلاحیت اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان طراحی و اجرا گردیده است. روش کار: نوع تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ استراتژی، همبستگی است و روش میدانی و کتابخانه ای انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان به تعداد 135 نفر تشکیل دادند. و با توجه به محدود بودن جامعه، نمونه آماری به صورت کل شمار از اعضای جامعه آماری انتخاب شد. به منظور جمع آوری اطلاعات لازم در تحقیق حاضر از پرسشنامه نیمرخ روانشناختی نیو (1985)، پرسشنامه خودکار آمدی شغلی شرر (1989) و پرسشنامه صلاحیت اجتماعی نیک رفتار(1390) استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه ها در حد بالا و قابل قبولی به تایید رسیده بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاضر از روش های آماری کلوموگراف-اسمیرنف، آزمون پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. محاسبات آماری به وسیله نرم افزار آماری SPSSنسخه 22 انجام گردید. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین خودکارآمدی شغلی و نیمرخ روانشناختی با صلاحیت اجتماعی در کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نیمرخ روانشناختی و خودکارآمدی شغلی می توانند صلاحیت اجتماعی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: این نتایج می تواند در شناخت ویژگی های روانشناختی و اجتماعی کارکنان اثر بخش باشد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی شغلی ، نیمرخ روانشناختی ، صلاحیت های اجتماعی