مقایسه اثر دو روش تمرینی مقاومتی و پلایومتریک بر برخی از شاخص های مهارتی شوت ، دریبل ، پاس فوتبالیست های منتخب 16 تا 22 شهرستان لاهیجان

هدف : هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر دو روش تمرینی مقاومتی و پلایومتریک بر برخی از شاخص های مهارتی شوت ، دریبل ، پاس فوتبالیست های منتخب 16 تا 22 شهرستان لاهیجان که برای شرکت در مسابقات استانی انتخاب شده بودند صورت گرفته است.روش کار : به همین منظور تعداد 20 بازیکن با میانگین انحراف18/5 + 1/76 سال ، قد 177/5+35/12 سانتی متر ، وزن 65/05+5/47 که قبلا تمرین های مقاومتی و پلایومتریک را تجربه نکرده بودند به صورت تصادفی به دو گروه پلایومتریکN=10 و مقاومتیN=10 به مدت 2 ماه 4 روز در هفته بر اساس برنامه تمرینی تنظیم شده به فعالیت پرداختند.یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که تمرینات پلایومتریک و مقاومتی بر شاخص های مهارتی فوتبال شوت P˂0/01 و دریبل P˂0/02 اثر گزار بود ولی بر مهارت پاس تاثیر معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در بررسی تغییرات شاخص های مهارتی حاکی از افزایش مهارت شوت و کاهش زمان دریبل فوتبالیستهای جوان بود و لذا میتوان نتیجه گرفت که تمرینات پلایومتریک و مقاومتی بر بهبود این دو متغیر موثر بوده اما بر مهارت پاس ورزشکاران تاثیری نداشته بنابراین توصیه می شود از تمرینات مقاومتی و پلایومتریک به طور همزمان برای به دست آوردن نتایج بهتر در آماده سازی فوتبالیستهای جوان استفاده شود.

کلیدواژه ها:

پلایومتریک ، مقاومتی ، دریبل ، شوت ، پاس