مقایسه تاثیر تمرینات دیستال و پروکسیمال زانو بر درد و عملکرد در بیماران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

زمینه و هدف: تمرینات چهارسر به عنوان تمرینات استاندارد در توانبخشی سندروم درد پاتلوفمورال )PFPS( استفاده می شود، اما علاوه بر ضعف عضلات چهارسر، ضعف و کوتاهی عضلات پروکسیمال و دیستال زانو در بروز این سندروم موثر است. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر دو نوع تمرین پروکسیمال و دیستال زانو بر عملکرد و درد ورزشکاران مبتلا به این سندروم است.روش کار: 39 ورزشکار مبتلا به PFPS که توسط پزشک متخصص تشخیص داده شده بودند با میانگین سن 25/5 ±3/35 سال ، به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و به طور تصادفی هدفدار در سه گروه تمرینی پروکسیمال(12 نفر، تمرینات عضلات هیپ و زانو)، دیستال(11نفر، تمرینات عضلات آنکل و زانو)و گروه کنترل 12) نفر، تمرینات عضلات زانو) تقسیم شدند.تمرینات به مدت 8 هفته اجرا شد. عملکرد بیماران با پرسشنامه WOMAC و برای شدت درد آنها از مقیاس بصری )VAS( استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد در هر سه گروه تمرینی قبل از اجرای مداخلات در ویژگی های آنتروپومتریک، درد و عملکرد یکسان بودند. در هر سه گروه تمرینی درد و عملکرد در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون به میزان قابل توجهی بهبود یافته است((p=0/001، همچنین بین شدت درد در گروه پروکسیمال نسبت به دو گروه دیگر تفاوت معناداری وجود داشتp=0/016نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق هر سه نوع تمرین در کاهش درد و بهبود عملکرد بیماران موثر است، اما تمرینات پروکسیمال تاثیر بیشتری در کاهش درد بیماران مبتلا به PFPS دارد. بنابراین پیشنهاد می شود از تمرینات ترکیبی هیپ و زانو در توانبخشی بیماران مبتلا به PFPS استفاده شود.

کلیدواژه ها:

تمرین ، درد ، عملکرد ، ورزشکاران ، سندروم درد پاتلوفمورال