رابطه نوع رفتار بازخوردی مربیان با میزان اعتماد به نفس ورزشکاران حرفه ای و آماتور

در باشگاههای ورزشی مربی به عنوان مغز متفکر و پویا در کسب موفقیت، نقش ویژهای دارد و سبک و شیوه مربیگری او شامل نحوه آموزش مهارتها، نحوه سازماندهی لازم برای تمرین و مسابقه، شیوه ایجاد نظم و انضباط، و نقش ورزشکاران در تصمیمگیریها از اهمیت بالایی برخوردار است (حسینی کشتان و همکاران، .(2010 در این میان، یکی از مهمترین ابعاد رفتاری مربیان، نوع رفتار بازخوردی است، که تاثیر قابل توجهی بر مهارتهای مختلف روانی ورزشکاران و در نهایت عملکرد میگذارد (بای و همکاران، .(2014 الگوی رفتار بازخوردی مربیان توسط اسمیت و همکاران (1977) در قالب 5 بعد رفتار بازخورد مثبت، بازخورد اطلاعاتی، بازخورد منفی، بازخورد اصلاحی و نهایتا رفتار بدون بازخورد، در ازای اجرای موفق یا ناموفق ورزشکاران مورد بررسی قرار گرفته و هر یک از این سبکهای بازخوردی میتواند نتایج متفاوتی را بر مهارتهای روانی ورزشکاران داشته باشد. در همین راستا اعتماد به نفس ورزشکاران از مهمترین ویژگیهای روانی ورزشکاران است که تحت تاثیر نوع رفتار بازخوردی مربیان میتواند عملکرد را تحت تاثیر قرار دهد. انشل و همکاران (2001)، اعتماد به نفس را تحت عنوان تصور واقعی فرد نسبت به تواناییهای خود در راه رسیدن به موفقیت تعریف میکنند (روناین، .(2004 در ارتباط با تاثیر رفتار مربیان و همچنین رفتار بازخوردی مربیان بر مهارتهای روانی ورزشکاران، را مورد بررسی قرار داده اند. با توجه به اهمیت وضعیت روانی ورزشکاران در کسب موفقیت و همچنین نقشی که مربیان با توجه به رفتار خورد میتوانند در این زمینه داشته باشند (بای و همکاران، 2014؛ عابدینی و همکاران، (2014، مربیان کشورمان باید شرایط را از هر لحاظ برای ورزشکاران مهیا سازند. توجه به مسایلی همچون اینکه، مربی چه مواقعی باید بازیکن را مورد تشویق قرار دهد، یا اطلاعات اصلاحی در اختیار آنها قرار دهد، و اینکه آیا بازخورد منفی یا رفتار بدون بازخورد مربیان کارایی بیشتری دارد. در همین راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه نوع رفتار بازخوردی مربیان با میزان اعتماد به نفس ورزشکاران حرفه ای و آماتور پرداخت.روش شناسی: ورزشکاران دارای بیمه ورزشی در استان خراسان شمالی، جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند 23000) نفر). نمونه پژوهش نیز به صورت تصادفی ساده تعداد 330 نفر از ورزشکاران حرفهای و آماتور استان انتخاب شدند. از 2 پرسشنامه در این پژوهش استفاده شد. پرسشنامه اعتماد به نفس ورزشی (ویلی، (1986 که میزان ادراک ورزشکاران از توانایی خود در نیل به اهداف مورد نظر را در قالب 13 سوال اندازهگیری میکرد، و همچنین پرسشنامه رفتار بازخوردی مربیان (اسمیت و همکاران، (1977 که با 26 سوال برای ارزیابی رفتار بازخوردی مربیان در 5 بعد شامل بازخورد مثبت، بازخورد اطلاعاتی، بازخورد اصلاحی، بازخورد منفی و رفتار بدون بازخورد مورد استفاده قرار گرفت. ثبات درونی پرسشنامه ها در یک مطالعه راهنما بر روی ورزشکاران دانشجو با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 0/86 و 0/82 به دست آمد.

کلیدواژه ها:

رفتاربازخوردی ، اعتمادبه نفس ، مربیان ، ورزشکاران