اثر مداخله ای تمرینات ترکیبی برRT و :MT مطالعه موردی بر روی زنان سالمند

سالمندی پدیده ای حیاتی است که در آن فعالیت کامل جسمانی و ذهنی محدود شده و تغییرات بسیاری در انجام تکالیف حرکتی به وجود می آید. زمان واکنش عامل پیش بینی کننده مهم ظرفیت افراد مسن برای انجام اعمال روزمره است (برتن، استراوس، هولش و هانتر، .(2009 ، مطالعات مختلف نشان داده اند که زمان واکنش نه تنها با افزایش سن کندتر می شود (الی و همکاران، 2007؛ لیون، اونیا، اورینا، بیلبایو و بولانیو، 2011؛ اسپیردوسو، فرانسیس و مک رای، (2005 بلکه همزمان با سختی عمل مورد نظر نیز افزایش می یابد (در و دیری، .(2006 خوشبختانه به نظر می رسد فعالیت فیزیکی زمان واکنش را حتی در افرادی که زوال شناختی داشته اند ارتقا می دهد (فان اوفلن، چیناپاو، هاپمن-راک و فان مکلن، .(2008 برخی تحقیقات نشان می دهد تمرینات ایروبیک با سرعت گرفتن زمان واکنش در پیوند است (الی و همکاران، (2007، اما هنوز اختلافاتی بر سر این یافته ها وجود دارد چرا که دیگر کاوش ها پیوند معناداری در این ارتباط نیافته اند. نتایج تحقیقات فابر، چاماری، موکی، ماس-بایرون، و پرفاوت (2002) نشان داد که ترکیبی از تمرین های فیزیکی و شناختی نسبت به انجام یک فعالیت به تنهایی، به اثرات شناختی مثبتی مانند: تقویت حافظه و کاهش علایم جنون در سالمندان منجر می شود. در تحقیقی که توسط کرلیک و شورز (2013) انجام گرفت نیز از ترکیب تمرینات فیزیکی و شناختی بهره برد و بیان می کند که این نوع روش تمرین برای توانگیری عصبی و سلامت ذهنی مفید خواهد بود. به رغم این مزایا، کمتر محققی این نوع برنامه آموزشی را پیشنهاد می دهد (گالوز و همکاران، 2011؛ مالملیرا، سورزدملو، تلمکانی و گودینو، .(2011 بنابراین، فرضیه تحقیق حاضر بیان می کند برنامه هایی که تمرین شناختی و تمرین ایروبیک را با هم ترکیب می کنند می توانند در بهبود زمان واکنش موثر باشند. هدف مطالعه ما مقایسه اثرات یک برنامه تمرین فیزیکی ملایم به همراه فعالیت های شناختی بر زمان واکنش و زمان حرکت شرکت کنندگان سالمند با برنامه تمرینی دو جلسه 60 دقیقه ای در هفته به مدت 12 هفته می باشد.روش شناسی شرکت کنندگان شامل داوطلبان 61 تا 84 سال بود که در مراکز روزانه سالمندان حضور داشتند. 138 شرکت کننده به صورت تصادفی به 3 گروه: کنترل، گروه تمرین فیزیکی و گروه تمرین فیزیکی و شناختی تقسیم شدند. به منظور سنجش زمان واکنش و زمان حرکت از آزمون VTS استفاده شد. سیستم از یک رایانه متحرک به همراه یک پنل و نرم افزار پاسخ تشکیل شده بود. به منظور بررسی زمان واکنش ساده از نور زرد و به منظور بررسی زمان واکنش انتخابی از رنگ زرد و قرمز استفاده شد که با هم بر روی صفحه نمایش ظاهر می شدند. پارامترهایی که در هر دو آزمون سنجیده می شد عبارت بودند از: (1) زمان واکنش: زمان سپری شده بین ظاهرشدن محرک روی صفحه و برداشتن انگشت از حسگر، و (2) زمان حرکت : زمان سپری شده بین برداشته شدن انگشت از روی حسگر و فشردن دکمه سیاه. برنامه گروه تمرین فیزیکی شامل تمرینات کششی و دویدن نرم و پس از آن 15 دقیقه تقویت عضلات اصلی با استفاده از وزن بدن به عنوان مقاومت و وزنه های سبک بود. شرکت کنندگان سپس به تمرینات ایروبیک و استراحت 10 دقیقه ای مشغول می شدند. برنامه گروه تمرین فیزیکی و شناختی همانند گروه قبلی یود اما تعدادی مولفه های شناختی را نیز همزمان اجرا می کردند. متغیر هایی از جمله فشار خون، دیابت ، جنسیت، سن و سطح تحصیلات به عنوان متغیر های مداخله گر مورد سنجش واقع شد