منظر بومگرا؛ آینه پایداری کویر

این پژوهش به بررسی چگونگی پردازش منظری پاسخگو به شرایط بحرانی اقلیم کویری می پردازد. روش تحقیق بر اساس بررسی میدانی و مطالعات کتابخانه ای مناظر و زیست بوم هایی در اقلیم بیابانی است؛ که از گذشته تا کنون به عنوان محیط های پایدار شناخته شده اند: باغ و واحه. نتایج نشان می دهد چنین منظومه های زیستی و خرد اقلیم هایی متفاوت با شرایط نامساعد کویری، بر پایه منظری بومگرا شکل گرفته اند، و این بدان معناسیت که گرچه این مجموعه ها متضاد با محیط اند اما در تقابل با آن نیستند و این تضاد به معنای عدم تعادل با محیط اطراف نیست. (تعادل در عین تضاد) این مقاله با بیان اصول و مفاهیمی برگرفته از باغ و واحه به این نتیجه می رسد چنین مناظر بومگرایی نه تنها پاسخده جنبه های اقلیمی بلکه باورها و اعتقاات و نیازهای روحی خاص مردمان کویر بود است و این مرز پایداری آنها در طول تاریخ بوده است. مفاهیمی که می توان از آن ها به عنوان الگویی برای پردازیش محیط و خلق مکان هایی سبز در مقیاس های گوناگون در اقلیم کویری استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

منظر ، بومگرایی ، پایداری ، کویر ، واحه