مجموعه تاریخی بسطام جلوه ای از معماری پایدار

همواره طبیعت به عنوان مأمن انسان مطرح بوده ولی انسان وظیفه ی اصلی خود را در حفظ و نگهداری آن فراموش کرده و با اقدامات نامناسب سبب آسیب رساندن به محیط زیست خود شده است. رشد جمعیت و ا فزایش زندگی شهری، همواره با مصرف بی رویه ی انرژی، معضلی بزرگ در حفظ طبیعت و نیز چشم اندازهای زیبای آن می باشد. امروزه معماری پایدار از بحث برانگیزترین موضوعات در معماری است و نظریان گوناگونی در این زمینه ارائه شده است ولی به طور ک لی معماری پایدار را می توان معماری ای دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی و مکانی پاسخگو است و از قابلیت های بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده بهینه می نماید. با کمی تأمل در می یابیم که خیلی از بناهای سنتی ما به طور نسبی معماری پایدار به حساب می آیند جون عواملی مانند فرهنگ، اقلیم، مصالح منطقه و روابط عملکردی مناسب در این بناها و به طور کلی اصول معماری ایرانی رعایت شده است. در این مقاله سعی شده است تا با توجه به تعاریف ارائه شده، ا صول طراحی معماری پایدار در معماری بومی و سنتی ایرانی بررسی شود. به منظور ملموس تر شدن بحث مجموعه تاریخی بسطام را با روش تحلیلی و توصیفی به عنوان یکمصداق از معماری پایدار سنتی ایران مورد بررسی قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سنتی بومی ، مجموعه تاریخی بسطام ، فرهنگ ا قلیم