نقش معماری در دستیابی به الگوهای ساخت و ساز پایدار (راهکارهای اقلیمی در ساخت یک خانه مسکونی کویری)

نگاهی گذرا به معماری کویری ایران ، پاسخهای ساده و کهن معماری را با توجه به شرایط سخت آب و هوایی این مناطق به دست میدهد . این نشانه ها گاه در عناصر کالبدی معماری و گاه در نوع مصالح بنایی نمود پیدا می کنند، و در بسیاری ازموارد به کارگیری عناصر طبیعی مثل آب و درخت هم حائز اهمیت است .ترکیب طبیعت و مصالح با عناصر معماری شرایطی را فراهم می آورد که انسان کویری بی نیاز به انرژی مصرفی بتواند شرایط آسایش را در فضای زندگی خود فراهم آورد. امروزه با پیشرفت فناوری ودر دسترس بودن انرژی ارزان، وسایل گرمایش و سرمایش جایگزین خلاقیت معماری در استفاده از روشهای طبیعی شده است، درحالیکه جهان به سرعت به سمت بحران انرژی پیش می رود. درچنین شرایطی ، معماری پایدار با بهینه سازی مصرف انرژی و بهره وری از پتانسیلهای اقلیمی به دنبال برقراری تعادل از دست رفته بین انسان و محیط است. برایرسیدن به این تعادل راهی جز استفاده از نیروهای طبیعی، به عنوان منابع محیطی، برای تأمین نیازهای انسانی وجود ندارد. در معماری کویری به مسئله انرژی، منابع طبیعی و بهره برداری درست از آنها (به عنوان منابع پایدار انرژی در مقابل سوخت های فسیلی ناپایدار) توجه خاص شده است تا حدی که یکی از ویژگی های بارز معماری این مناطق می باشد. از این رو هدف از این تحقیق ، ارائه طرحی پایدار از یک خانه در شرایط کویری است که بتواند نیروهای طبیعی محیط را به انرژی مورد نیاز فضا تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، پایداری ، معماری پایدار ، خانه اقلیمی ، انرژیهای پایان ناپذیر