بازتعریف سیاست های برنامه ریزی مسکن مهر، در راستای توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: فریدونکنار)

نگاه به مسکن و برنامه ریزی مسکونی ه یچگاه یکدست نبوده، چرا که برخی جوامع و حکومت ها، مسکن را فضایی رفاهی و برخی آن را کالایی مصرفی پنداشته اند. مشکل مسکن با وجود به کارگیری سازوکار برنامه ریزی در برخی کشورها همواره یکی از پابرجاترین م شکلات شهری شناخته شده است، اما به جای برخورد با سبب مشکل، همواره نشانه های آن مورد توجه قرار گرفته است. فرایند برنامه ریزی مسکونی فرآیندی است که از مراحل مختلفی همچون گردآوری و تحلیل داده ها، تدوین اهداف کلان و خرد برنامه ریزی، تولید سنجه های اهداف خرد، ارزگذاری، تعیین سناریوهای گزینه و انتخاب گزینه برتر و اجرای برنامه تشکیل شده است. میزان آسنایی شهروندان و مدیران شهری با ا نگاشت برنامه ریزی مسکونی و جایگاه آن در افکار جامعه توجه برنامه ریزان به اهمیت آن در یک فرآیند برنامه ریز مسکونی، می تواند در مرحله ارزشگذاری اهداف و تصمیم گیری ها نقش مهمی در راستای ارتقاء رفاه ساکنان فراهم سازد. سیاستهای مسکن مهر که در دولت نهم در سال 86 مطرح شد، در همین راستاست. در این مقاله به بررسی پیدایش این طرح، ویژگی های مثبت و منفی و ه مچنین راهکارهای پیشنهادی برای بهبود و رفع معضلات و موانع پیش روی سازندگان و برنامه ریزان، در راستای توسعه پایدار شهری پرداخته شده است و در ادامه پروژه ی مسکن مهر فریدونکنار به عنوان نمونه موردی این پزوهش مورد بررسی واقع گردید. ا مید ا ست، این باز تعریف به تصمیم سازان کمک کند تا با آگاهی از میزان تأثیر گذاری برنامه های خود، کاستی های موجود در برنامه های جاری را کاهش داده و یا برطرف کنند، ک در این مقاله به دنبال رفع این کاستی ها بر می آئیم.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی مسکونی ، مسکن مهر ، توسعه پایدار ، اسکان بخشی