بازشناسی مفهوم توسعه پایدار (از بعد اجتماعی) نمونه موردی: محور تاریخی- طبیعی زاینده رود در شهر اصفهان

با مروری بر تاریخ شکل گیری و تحولات شهر اصفهان می توان به این نتیجه رسید که در اغلب دوران تاریخی، شکل گیری و تحولات هری همساز با بسترهای اجتماعی بوده است. بررسی مفاهیم مقوله ی توسعه پایدار شهری از لحاظ اجتماعی و همچنین مطالعه ویژگی های معماری و شهرسازی شهر تاریخی اصفهان بیانگر این است که شاخصه های مشترک بسیاری بین آنها وجود دارد. بنابراین بازشناسی این اصول و ویژگی های پایدار از بعد اجتماعی در شهرسازی شهر اصفهان و محور تاریخی- طبیعی زاینده رود می تواند رهیافت های نظری و عملی را در راستای توسعه ی پایداری اجتماعی شهر اصفهان و همچنین بازیابی هویت تاریخی آن در دوران معاصر به ارمغان بیاورد. با بررسی سیر تحولات شکل گیری شهر اصفهان، می توان نتیجه گرفت که پیدایش شهر و محور تاریخی- طبیعی زاینده رود با بسترهای اجتماعی مطابقت داشته است. هدف اصلی این پژوهش بازشناسی ا ین اصول و ویژگی های پایداری اجتماعی در شهر تاریخی اصفهان و محور تاریخی- طبیعی زاینده رود می باشد. در این پژوهش، گردآوری داده ها با روش کتابخانه ای و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کیفی استفاده شده است، سپس به بررسی تطبیقی ویژگی های شهر اصفهان با شهرسازی و توسعه پایداری اجتماعی هری پرداخته شده است و در نهایت اصول پایداری شهر اصفهان و محور تاریخی- طبیعی زاینده رود از بعد اجتماعی مورد بازشناسی قرار گرفته است. ویژگی های پایداری اجتماعی از جمله مردم واری و شهروندگرایی، عدالت و رفاه اجتماعی، مشارکت و تعاملات اجتماعی مورد کشف و بازشناسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بازشناسی ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، اصفهان ، محور تاریخی- طبیعی زاینده رود