شناسایی عوامل تاثیرگذار در ایجاد همگونی یا ناهمگونی پایداری میان نواحی شهری (نمونه موردی: شهر رشت)

به موازات توسعه و افزایش جمعیت شهرهای بزرگ، ظهور مسائل گوناگون و پیچیده اقتصادی-اجتماعی در داخل شهرها و ورود شهرهای بزرگ جهان سوم به سیستم اقتصادی جهان، برنامه ریزی شهری به ابعاد تازه ای دست یافته است. برای شناخت توسعه یافتگی یا عدم توسعه یافتگی نواحی شهری از منظر پایداری، به بررسی الگوی نابرابری های ناحیه ای و تفاوت های میان نواحی در سطح شهر نیاز است. هدف از این تحقیق نخست تدوین چارچوبی از شاخص های توسعه پایدار شهری و سپس شناسایی شاخص های تاثیرگذار در ایجاد همگونی و یا ناهمگونی میان مناطق شهری می باشد. روش به کار رفته در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و در آن از مدل های کمی استفاده شده است. به منظور شناسایی عوامل تاثیرگذار در ایجاد اختلاف سطح پایداری میان نواحی شهر رشت از حیث 36 شاخص تعریف شده توسعه پایدار شهری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی،اکولوژیکی-کالبدی و مدیریتی-نهادی به بررسی وضعیت موجود از طریق پرسشنامه پرداخته شده و نتایج بدست آمده از طریق نرم افزار SPSS جمع بندی گردید و به منظور شناسایی عوامل تاثیرگذار در ایجاد همگونی یا ناهمگونی میان نواحی از آزمون آماری F بهره گیری گردیده است. نتیجه حاصل از بررسی ها نشان می دهد تاثیرگذارترین عوامل در ایجاد اختلاف سطح پایداری میان نواحی هشت گانه شهر رشت به ترتیب مربوط به شاخص های ابعاد اقتصادی و ابعاد اجتماعی توسعه پایدار شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، شاخص های پایداری ، نواحی شهری ، رشت