باززنده سازی کالبد رودخانه ها با رویکرد پایداری از طریق ارتقاء هویت مکانی (نمونه موردی: پل بازار رودخانه خشک شیراز)

رشد سریع جمعیت شهرها و به موازات آن گسترش لجام گسیخته آن ها، مجالی برای جریان آزادانه رودخانه ها در شهرها، باقی نگذاشته اند و روز به روز، رو به زوال و نابودی می روند. احیای آبراهه ها و رودخانه های شهری از مسائلی است که امروزه به سرعت در بسیاری از کشورهای جهان در حال گسترش است. اما در ایران، برنامه ریزی در این زمینه از دیدگاه معماری به ندرت صورت پذیرفته است. باز زنده سازی ک البد رودخانه ها از طریق افزایش حس تعلق افراد به فضا و خلق فضایی پایدار توسط ایجاد کاربری ها و فعالیت های شهری جدید می تواند یک راهکار مفید تلقی گردد، آنچنان که هم رودخانه ها حفظ شوند هم مردم با آنها ارتباط برقرار نمایند و در کنار رودخانه های فراموش شده با تعاریفی جدید حضوریابند. عناصری مانند پل های عابر پیاده و بازارچه ها می توانند نقش بارزی در این زمینه ایفا کنند. اگر به فضاهایی مانند سی و سه پل و دهانه های زیرین پل خواجو در اصفهان دقت شود، می توان حضور مردم و تبدیل شدن این سازه های گذرگاهی به یک محیط اجتماعی پایدار و کارآمد را به وضوح دید. در این پژوهش سعی شده است پس از تبیین مفاهیم، ت رکیب دو مفهوم فضای پل و بازار و ایده پل بازار مطرح گردیده و به عنوان راهکاری مطلوب برای احیای بخشی از کالبد فراموش شده رودخانه خشک شیراز پیشنهاد گردد.

کلیدواژه ها:

پل بازار ، باززنده سازی کالبد رودخانه ، فضای باز شهری ، ارتقاء هویت مکانی ، پایداری