بررسی رتبه بندی عوامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت زندگی در شهرهای جدید (نمونه موردی: شهر جدید پرند)

کیفیت زندگی شهری یکی از مهمترین حوزه های مطالعات شهری در کشورهای مختلف است. این مفهوم زمانی محقق می شود که سیاست گذاران بتوانند مسائل اقتصادی، اجتماعی و محیطی را در نقاط مختلف شهری یکپارچه و هماهنگ سازند. با توجه به افزایش جمعیت مناطق کلانشهری و لزوم سرریز این جمعیت به شهرهای جدید، این مهم، قوت بیشتری به خود می گیرد. لذا هدف مقاله حاضر، سنجش و رتبه بندی شاخص های کیفیت زندگی در شهر جدید پرند، به عنوان یکی از چهار شهر جدید پیرامون کلانشهر تهران می باشد. در این راستا، به منظور عملیاتی کردن متغیرهای کیفی مبتنی بر شاخص های ذهنی و رضایتمندی افراد، پنج شاخص عمده کیفیت مسکن، ویژگی های اجتماعی، ویژگی های اقتصادی، ارائه خدمات شهری و کیفیت دسترسی و حمل و نقل، انتخاب و برای هر کدام گویه های متناظر با احساس رضایت از مؤلفه های ارتقاء بخش کیفیت زندگی در نظر گرفته شده است. برای تحلیل یافته های حاصل از پرسشنامه از آزمون های t تک نمونه جهت سنجش شاخص های کیفیت زندگی و تحلیل رگرسیون جند متغیره به منظور رتبه بندی شاخص ها و زیرشاخص ها در محیط نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که کیفیت زندگی از نگاه شهروندان شهر جدید پرند در سطح پائینی قرار دارد و در سطح دوم مدل، شاخص کیفیت دسترسی و حمل و نقل تأثیری بیشتری بر شاخص سطح بالاتر خود یعنی رضایت ساکنان از کیفیت محیط زندگی در شهر جدید پرند دارد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که در کنار جمعیت پذیری شهرهای جدید، رضایتمندی جمعیت ساکن از وضعیت موجود شهر و تمایل آنها به ماندگاری در شهر، نیز می بایست مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، شهرهای جدید ، رضایتمندی ، جمعیت پذیری