ارزیابی نقش هوشمندسازی در تحقق توسعه پایدار شهری

مهاجرت های بی رویه و بالا رفتن نرخ رشد طبیعی جمعیت، شهرهای امروزی را با چالش های بسیار روبرو کرده است. با نگاهی گذرا بهشهرهای بزرگ کشور به راحتی میتوان معضلات متعدد ناشی از این امر را مشاهده کرد. با ادامه این روند، رسیدن به توسعه پایدار بهعنوان رویکرد اصلی برنامه ریزی توسعه در عصر حاضر دشوار به نظر می رسد، زیرا تعادل و رفاهی که محورهای اصلی توسعه پایدار بهشمار می رود در این شرایط تحقق نمی یابد. از این رو، از دیدگاه برنامه ریزان شهری، یکی از راهبردهای دست یابی به توسعه ی پایدار وارتقای کیفیت محیط زیست شهری، متعادل ساختن توزیع فضایی کاربر یها از طریق "شکل پایدار شهر" است . بر همین اساس، رویکردجدیدی با نام "شهرسازی نوین" و "رشد هوشمند" برای پایدار ساختن فرم فضایی شهرها مورد توجه قرار گرفته است. در این راستادرک اهمیت ورورد فناوری اطلاعات به کشور و جبری بودن این مسئله سبب شده در ایران نیز به این مسئله توجه شود. هدف اصلی اینمقاله روشن کردن ارتباط و نقش "شهر هوشمند" و "توسعه پایدار" است. این تحقیق بر آن است تا با روش توصیفی و شیوه گردآوریاطلاعات به روش کتابخانه ای، به تبیین شهر هوشمند و مفاهیم مربوطه و اصول و ویژگی های آن و هم چنین به بررسی نقش شهرهایهوشمند در رسیدن به توسعه پایدار بپردازد و در نهایت با نتیجه گیری از مباحث مطرح شده راهکارهایی را ارائه کند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی توسعه ، توسعه پایدار ، شهر هوشمند ، شکل پایدار شهر