ارزیابی سرزندگی شهری در محلات قدیم و جدید شهری (مطالعه موردی محلات شهر تبریز)

امروزه خلق سرزندگی از اهداف مهم برنامه ریزی شهری می باشد و محلات سرزنده می توانند در ایجاد و خلق جاذبه های مکان جهتسکونت و سایر فعالیت ها مناسب باشد که این امر افزایش رضایتمندی ساکنان از محلاتشان را موجب می شود. هدف این مطالعه، بررسیسرزندگی در شهر تبریز مطالعه موردی محلات شریعتی و ولیعصر می باشد. که سرزندگی در هر کدام از این محلات مورد سنجش ومقایسه قرار میگیرد. پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است و اطلاعات مورد نظر به صورت مشاهده و تکمیل پرسشنامهجمع آوری گردید و برای تحلیل آنها از نرم افزار SPSS استفاده می شود. جامعه آماری 42928 نفر جمعیت ساکن در محلات ولیعصرشریعتی و نمونه آماری 382 نفر شهروند را شامل میشود که با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده است. یافته های پزوهش نشان می-دهد که سرزندگی به تفکیک محلات جدید و قدیم تفاوت معنیداری دارد. ولی با این وجود ملاخظات سرزندگی در محلات مختلف شهرتبریز مورد توجه قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، سرزندگی ، شهر تبریز ، محلات ولیعصر و شریعتی