مقایسه میزان هوای مناسب احتراق در حالت عملی و تئوری در بویلر نیروگاه شهید محمد منتظری اصفهان و اثر آن بر تولید آلاینده ها

با توجه به توسعه روزافزون نیروگاه های حرارتی با سوخت های فسیلی، بهینه سازی فرایند احتراق در بویلرها و محفظه های احتراق جهت کاهش میزان آلاینده های زیست محیطی از اهمیت خاصی برخوردار گردیده است. در این مقاله به بررسی اثر دبی هوای ورودی بر راندمان احتراق و میزان تولید و انتشار آلاینده های اکسیدهای ازت و دوده پرداخته شده است. نتایج اثر دبی هوا بر احتراق نشان می دهد که NOx ماکزیمم بویلر و میزان آلاینده با توجه به نوع سوخت و اختلاط ناقص آن با هوا، بیشینه دما و راندمان بویلر در دبی هوا بالاتر از مقدار استکیومتریک رخ می دهد. در دبی بهینه هوای بدست آمده، بدلیل احتراق کامل سوخت و دمای بالای محفظه احتراق، میزان ناکس نیز حداکثر بوده و با افزایش بیشتر دبی هوا مجدداً دما و راندمان کاهش می یابد. مقایسه نتایج عددی بدست آمده از آنالیزهای گرفته شده در شرایط فعلی بویلر با داده های تئوری نشان می دهد که عملاً میزان هوای بیشتری از حالت تئوری و استوکیومتری جهت یک احتراق کامل نیاز است. نتایج نشان داد با بهینه کردن میزان هوای احتراق میزان co به حداقل رسیده ولی nox مقداری افزایش پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

نیروگاه ، آلاینده های هوا ، دبی هوا ، کاهش آلودگی