ارزیابی میزان تحقق پذیری طرح های جامع شهری (مطالعه موردی : شهر مراغه)

طرح های جامع شهری بیشتر به منظور ترویج ضوابط شهرسازی، کنترل توسعه شهرها، هماهنگ سازی بخش های مختلفشهر و شناخت حوز ه های نفوذ شهرها تهیه می شوند. این تحقیق بر اساس مطالعات مقایسه ای بین طرح جامع و وضع موجود با هدفبررسی و مقایسه کاربری های مسکونی ،تجاری ،درمانی،مذهبی،گردشگری،فرهنگی وضع موجود زمین سال 1394 وکاربر یهای طرح جامعسال 1385 در محله 2 از ناحیه 3 شهر مراغه می باشد . روش تحقیق این پژوهش تحلیلی – توصیفی و مشاهده میدانی بوده که با مراجعهبه محل مورد پژوهش، سازمان ها و ارگانهای مرتبط نسبت به تهیه مطالب مورد نظر اقدام گردیده است و داده ها با کمک نرم افزارهای Excel و GIS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. در بررسی کلی منطقه در وضع موجود ، ساختار کالبدی غالب کاربریها عمدتامسکونی بوده ، بطوریکه مساحت کاربری مسکونی دروضع موجود 133551 مترمربع و مساحت کاربریهای عمده دیگر به ترتیب کاربریتجاری 34024 ، درمانی 176، مذهبی 5683، گردشگری 373 و فرهنگی 2749 متر مربع می با شد. با توجه به قرارگیری محدوده موردمطالعه درمحدوده مرکزی و تاریخی شهر، طرح جامع شهر مراغه در پیشنهاد کاربری های فوق ، رویکرد توانمندسازی وبهسازی محدوده رادرنظر داشته است . دربررسی کاربریهای پیشنهادی ضمن لحاظ کمبودها از لحاظ سرانه ،اجرای پروژه عظیم بلوار 120 متری جام جمدرقلب محدوده درشکل دهی وساختارکالبدی جدید محدوده ، نقش مهمی را ایفا نموده است بطوریکه عمده کاربریهای پیشنهادی دراینپروژه کاربریهای تجاری ،اداری ،مسکونی ، مذهبی ،گردشگری و درمانی می باشد که در تامین کمبودهای منطقه نقش مهمی داشته ومتناسب با نیاز جمعیت توزیع شده است .همچنین سطح پیشنهادی برای مساحت کاربریهای مسکونی 10053،تجاری 19703 ،درمانی2295 ،مذهبی 2203 ، گردشگری 3793 ،فرهنگی 3825 مترمربع می باشد. به طور کلی نتایج حاصل از محاسبات نشان می دهد که ازبین کاربریهای مورد مطالعه تنها کاربریهای مسکونی و تجاری تحقق پذیری بیشتری داشته اند . بقیه کاربریها تحقق پذیری کمتری داشتهاند بنابراین با توجه به نقش فرا محله ای محدود لازم است که کاربریهای با شعاع خدماتی خارج ازمحدوده نیز لحاظ گردد.

کلیدواژه ها:

تحقق پذیری ، طرح جامع شهری ، شهر مراغه