تأثیر جزئیات اتصال میانی بر روی رفتار سیستم مهاربندی زانویی

تجارب زلزله های گذشته از لحاظ اقتصادی و جانی، نیاز به گسترش یافتن سازه هایی که در برابر شدیدترین زلزله های مورد انتظار در طول عمر مفیدشان، بدون هیچ فروریزشی سالم باقی بمانند و یا دچار آسیب های بسیار محدود سازه ای و یا غیرسازه ای شوند را امروزه بطور پرنگی تأکید می نماید. برای ساختمان های فولادی میان مرتبه در نواحی لرزه خیز، استفاده از سازه هایی با میرایی هیسترتیک به ویژه قاب های مهاربندی زانویی (KBFs) به نظر سودمند می باشد. قاب مهاربندی زانویی دارای شکل پذیری زیاد است و امکان طراحی سازه را برای نیروهای کاهش یافته لرزه ای فراهم می آورد و با امکان تعویض المان زانویی آسیب یدده که دارای عملکرد فیوزی است سازه را برای مقابله با زلزله های بعدی در شرایط مناسب نگه می دارد. در این مقاله تأثیر انتخاب هندسه ورق اتصال میانی عضو زانویی که می تواند تغییر در ضخامت و با ابعاد آن باشد، بر چگونگی بهبود رفتار کلی الاستیک- پلاستیک قاب مهاربندی زانویی، بر روی یک نمونه آزمایشگاهی قاب مهاربندی زانویی که در نرم افزار اجزاء محدود Abaqus شبیه سازی شد، نشان داده می شود. با بررسی ظرفیت استهلاک انرژی، نمودارهای هیسترتیک و نحوه توزیع تنش و کرنش غیرالاستیک بر روی قاب مهاربندی زانویی بهمراه تغییر در جزئیات اتصال میانی عضو زانویی، شبیه سازی شده در نرم افزار Abaqus حاصل از تحلیل استاتیکی با بارگذاری جابجایی دوسویه، مشخص می گردد که این سیستم دارای یک رفتار حساس به تغییر در جزئیات اتصال میانی اش می باشد.

کلیدواژه ها:

سیستم مهاربند زانویی ، ورق اتصال میانی ، سختی ، شکل پذیری ، اجزای محدود ، تحلیل غیرخطی ، Abaqs