تاثیر اقلیم بر نحوه شکل گیری معماری سنتی گیلان بر اساس (نمونه موردی : بقعه میرشمس الدین ، بقعه شیخ زاهد ، بقعه چهارپادشاهان)

استان گیلان در شمال کشور و در کنار سواحل جنوبی دریای خزر قرار گرفته و از خصوصیات بارز آن رطوبت وبارندگی زیاد است .و به طور کلی این استان دارای آب و هوایی معتدل و مرطوب می باشد .از طرفی وجود حصار بلندالبرز در جنوب این ناحیه، مانع از خروج رطوبت و بخار ناشی از دریا می گردد .استان گیلان شامل دو قسمت کوهستانی وجلگه ای است.در هر کدام از این دو ناحیه در اجزای تشکیل دهنده معماری تفاوت هایی دیده می شود .رطوبت و بارندگی زیاد عامل اصلی شکل گیری معماری و شهرسازی این ناحیه می باشد .بافت شهری و روستایی به صورت باز است و بهخصوص در معماری این منطقه از عناصری جهت دفع رطوبت و حداکثر تهویه و هدایت باران و آب های سطحی استفاده شده، تا از این طریق بتوانند به نوعی معماری همساز با اقلیم دست یابند؛ که در کنار عوامل زیباشناسانه و نیز هماهنگی بامحیط اطراف، شرایط آسایش را برای ساکنان خود فراهم آورد .در این منطقه روند گسترش بنا بر اساس اولویت های اقلیمی و به ترتیب از سمت جنوب، شرق، غرب و سپس در ارتفاع می باشد .مجموعه این عوامل در کنار عامل برونگرایی، سبب ایجاد معماری منحصر به فردی شده که میتوان اقلیم را علت اصلی شکل گیری آن دانست .به طور کلی برونگرایی به همراه بام شیبدار ویژگی خاص معماری این منطقه می باشد .در تحقیق حاضر، با توضیحاتی که درباره ویژگی های معماری بناهای منطقه داده می شود سعی بر آن است که تصویری کلی از معماری گیلان ارایه گرد. در این مجال به شرح اصول و الگویمعماری بناهای گیلان پرداخته می شود. برای رسیدن به این منظور از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است .